رفاقت 1

بسم الله

عن أبی جعفر علیه السلام: یا صالح! اتّبع من یبکیک و هو لک ناصح، و لا تتّبع من یضحکک و هو لک غاشّ و ستردّون علی الله جمیعا فتعلمون. (کافی، ج2، ص638)

امام باقر علیه السلام میفرمایند: از کسی پیروی کن که تو را به گریه می اندازد در حالیکه خیر خواه توست، و از کسی که تو را می خنداند در حالیکه میخواهد تو را فریب دهد پیروی مکن، و بدانید که همگی تان به سوی خداوند برمی گردید.

اینکه روایت فرموده از کسی پیروی کن که تو را به گریه می اندازد در حالیکه خیر خواه توست به این معنا نیست که خیر خواهی تنها در به گریه انداختن است چه بسا افرادی که خیر خواه اند ولی انسان را می خندانند بلکه به این معناست: خیر خواهی که اشک تو را در می آورد بهتر است از دغل بازی که با فریب کاریش تو را شاد می نماید. در واقع شخص خیر خواه در مقایسه با شخص فریب کار برای رفاقت و هم نشینی مناسب است اگر چه تو را به گریه اندازد.

یک برداشت دیگر از روایت میتوان داشت و آن اینست که شخص خیر خواه اگر کار بدی از انسان ببیند به او تذکر می دهد و او را به فکر می اندازد تا اعمالش را اصلاح کند ولی انسان دغل باز اگر عیبی هم ببیند به ما تذکر نمی دهد بلکه ما را می خنداند به گونه ای که فکر می کنیم کار درستی انجام داده ایم.

در نتیجه باید با رفیق خیر خواه دوستی کرد و یکی از ملاک های دوست خوب خیر خواه بودن اوست نه شاد بودن او.